| เหา | (n) louse, Syn. ตัวเหา, Example: เด็กๆ ส่วนใหญ่จะติดเหามาจากเพื่อนๆ ที่โรงเรียน, Count Unit: ตัว, Thai Definition: ชื่อแมลงขนาดเล็ก ตัวแบน หัวแคบกว่าอก ตาเล็กมาก ขามีหนามตรงข้ามกับเล็บ ปากเป็นชนิดดูดกิน อาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผมดูดเลือดคนและสัตว์ |
| เหา | (n) kind of a marine species within Echeneidae, Syn. เหาทะเล, เหาฉลาม, ติด, Example: ปลาเหามีลักษณะเฉพาะที่เด่นกว่าปลาอื่นๆ ทั้งหมดตรงอวัยวะที่เรียงเป็นซี่, Count Unit: ตัว, Thai Definition: ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในวงศ์ Echeneidae เช่น สกุล Echeneis และ Remora ที่ด้านบนของส่วนหัวมีอวัยวะเป็นซี่เรียงตัวในแนวขวางคล้ายบานเกล็ด ใช้เป็นส่วนยึดเกาะแน่นกับปลาหรือสัตว์อื่นที่มีขนาดใหญ่กว่า ปากเชิดขึ้นอยู่ปลายสุดของหัว |
| เหาะ | (v) soar into the air, See also: fly, hover, flit, Syn. เหิน, บิน, Example: เขาเชื่อว่ามนุษย์บางคนมีวิชาแก่กล้าในยุดโบราณคงเหาะเหินเดินอากาศได้เหมือนนก, Thai Definition: ขึ้นไปในอากาศ, เดินอากาศ |
| ไข่เหา | (n) the egg of head lice, See also: the egg of a louse or a nit, Example: แม่แหวกผมน้องดูมีไข่เหาเกาะอยู่ที่โคนผมเต็มไปหมด, Count Unit: ฟอง, Thai Definition: ไข่ของแมลงขนาดเล็กมีสีขาวซึ่งอาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผม ดูดเลือดคนและสัตว์ |
| ไข่เหา | (n) the egg of head lice, See also: the egg of a louse or a nit, Example: ถ้าวันจันทร์ครูตรวจซ้ำ ถ้ายังพบว่ามีไข่เหาหลงเหลืออยู่แสดงว่าทางบ้านของเธอมิได้เอาใจใส่เธอเลย, Count Unit: ฟอง, Thai Definition: ไข่ของแมลงขนาดเล็กมีสีขาวซึ่งอาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผม ดูดเลือดคนและสัตว์ |
| การเหาะ | (n) flying, See also: soaring into the air by magic, Syn. การเหิน, การบิน, Thai Definition: ขึ้นไปในอากาศ, เดินอากาศ |
| มเหาฬาร | (adv) grandly, See also: greatly, hugely, vastly, enormously, magnificently, Syn. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| มเหาฬาร | (v) be grand, See also: be great, be huge, be enormous, be vast, be magnificent, Syn. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| มเหาฬาร | (adj) grand, See also: great, huge, vast, enormous, magnificent, Syn. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, Notes: (บาลี/สันสกฤต) |
| ไข่เหา | น. ชื่อมาตราวัดโบราณ, ๘ เส้นผม เท่ากับ ๑ ไข่เหา ๘ ไข่เหา เท่ากับ ๑ ตัวเหา. |
| พรรเหา | (พัน-) ว. มาก, ยิ่ง, พันเหา ก็ใช้ เช่น คือ เทพเพียงพันเหา (สมุทรโฆษ). |
| มเหาษธ ๑ | (มะเหาสด) น. ยาแรงชนิดหนึ่ง |
| มเหาษธ ๑ | การแก้ไข้อย่างชะงัด. |
| มเหาษธ ๒ | (มะเหาสด) น. ชื่อพรรณไม้ที่มีกลิ่นฉุน เช่น ขิง กระเทียม. |
| มเหาฬาร | ว. มโหฬาร, ยิ่งใหญ่, กว้างใหญ่. |
| แม่ย่างม้าเหาะ | น. ภรรยาที่ไม่เรียบร้อยกระโดกกระเดก. (ดู แม่หญิงแม่หยัง ประกอบ). |
| สายเหา | น. สายเชือกหรือหนังที่รั้งอานหรือเบาะม้า แล้วมาโยงกับโคนหางม้า. |
| หาเหาใส่หัว | ก. รนหาเรื่องเดือดร้อนรำคาญมาใส่ตน. |
| เหา ๑ | น. ชื่อแมลงขนาดเล็กหลายชนิด หลายสกุล หลายวงศ์ ในอันดับ Anoplura ส่วนใหญ่ตัวยาวไม่เกิน ๕ มิลลิเมตร ตัวแบน หัวแคบกว่าอกและยื่นไปข้างหน้าเห็นได้ชัด ตาเล็กมาก บางชนิดตาไม่เจริญ อกไม่แยกเป็นปล้องให้เห็นปลายขามีเล็บและหนามใช้ช่วยในการยึดขนหรือผม ปากเป็นชนิดเจาะดูด ดูดกินเลือดคนและสัตว์ อาศัยอยู่ตามบริเวณที่มีขนหรือผม ที่อยู่บนศีรษะของคนเป็น ชนิด Pediculus humanus capitis De Geer ในวงศ์ Pediculidae. |
| เหาจะกินหัว, เหาจะขึ้นหัว | ทำตัวอาจเอื้อมหรือเอาอย่างเจ้านายหรือผู้สูงศักดิ์ ถือว่าเป็นอัปมงคล เช่น ทำตัวเทียมเจ้าระวังเหาจะขึ้นหัวนะ. |
| เหา ๒, เหาฉลาม, เหาทะเล | ดู ติด ๓. |
| เหาน้ำ | น. ชื่อสัตว์ขาปล้องหลายชนิด หลายสกุล หลายวงศ์ ในอันดับ Isopoda ที่เป็นปรสิตของสัตว์น้ำ ส่วนใหญ่ลำตัวยาวรีค่อนข้างแบน ที่สำคัญคือ มีหนวด ๒ คู่ และมีตาแบบไม่มีก้านตา ส่วนอกมี ๗ ปล้อง แต่ละปล้องมีรยางค์คล้ายขา ๑ คู่ ส่วนท้องมี ๖ ปล้อง มีรยางค์ว่ายน้ำ ๕ คู่ ลำตัวมีขนาดแตกต่างกันตั้งแต่ ๕-๒๕ มิลลิเมตร และมีสีแตกต่างกัน เช่น นวล น้ำตาล ดำ ปากเป็นชนิดแทงดูด พบเกาะสัตว์น้ำหลายชนิด เช่น ปลา กุ้ง ปู ที่พบในน้ำจืด เช่น ในสกุล Alitropus วงศ์ Aegidae, ในน้ำเค็ม เช่น ในสกุล Livonecaวงศ์ Cymothoidae. |
| เหาไม้ | ดู เรือดไม้. |
| เหาะ | ก. เคลื่อนที่ไปในอากาศด้วยฤทธิ์. |
| กลม ๑ | (กฺลม) น. ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์ ใช้ปี่พาทย์ทำตอนตัวละครที่เป็นเทพเจ้าหรือเจ้าเงาะเหาะโดยลำพัง และใช้เป็นเพลงบรรเลงในเวลาเทศน์มหาชาติประจำกัณฑ์สักบรรพ. |
| เขจร | (-จอน) ก. บินไป, เหาะไป. |
| ง่า ๒ | น. เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปยักษ์หรือลิงในท่าเหาะ ว่า หนังง่า. |
| ชักรอก | น. เรียกโขนที่ชักรอกผู้แสดง เช่น หนุมาน เบญกาย ลอยขึ้นไปจากพื้นเวทีแสดงท่าเหาะ ว่า โขนชักรอก. |
| เดินหน | ก. เดินไปตามทาง เช่น ผิอยู่เหนือหลิ่งก็ดี เหนือเขาก็ดี แลเดินหนต่ำ ลางคาบไกลได้ ๖๐ โยชน์ (ไตรภูมิ), เหาะ เช่น เทวดาเดินหน. |
| ติด ๓ | น. ชื่อปลาทะเลทุกชนิดในวงศ์ Echeneidae เช่น สกุล Echeneis และ Remora มีลักษณะเฉพาะเด่นกว่าปลาอื่น ๆ ทั้งหมด คือ ที่ด้านบนของส่วนหัวมีแผ่นเกาะติดรูปวงรีลักษณะเป็นซี่เรียงตัวในแนวขวางคล้ายบานเกล็ด ใช้เป็นส่วนยึดเกาะแน่นกับปลาหรือสัตว์อื่นที่มีขนาดใหญ่กว่าหรือวัตถุลอยนํ้า ปากเชิดขึ้นอยู่ปลายสุดของหัว ที่พบเสมอได้แก่ ชนิด E. naucrates (Linn.) ขนาดยาวได้ถึง ๖๐ เซนติเมตร, เหา เหาทะเล หรือ เหาฉลาม ก็เรียก. |
| ธงกระบี่ธุช | น. ชื่อธงมีลักษณะเป็นธงสามชาย ๓ ผืน ผืนธงทำด้วยผ้าปักไหมทองเป็นลวดลายเครือกระหนก สอดร่วมอยู่ในคันธงเดียวกันซึ่งเป็นเหล็กและทำเป็นกิ่งแยกจากคันกลางทางด้านซ้ายและด้านขวา ปลายคันธงเป็นรูปใบหอก ที่โคนคันธงตรงส่วนสวมต่อกับคันธงท่อนล่างติดรูปหนุมานในท่ายืนยกขาหน้าและขาหลังข้างขวาเตรียมเหาะ เรียกเต็มว่า ธงชัยราชกระบี่ธุช หรือ ธงชัยราชกระบี่ธุชใหญ่ ใช้เชิญนำหน้าพระราชยานในกระบวนพยุหยาตรา และเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับธงพระครุฑพ่าห์ โดยธงกระบี่ธุชอยู่ทางด้านซ้าย และธงพระครุฑพ่าห์อยู่ทางด้านขวา. |
| ธงชัยราชกระบี่ธุช, ธงชัยราชกระบี่ธุชใหญ่ | น. ชื่อธงมีลักษณะเป็นธงสามชาย ๓ ผืน ผืนธงทำด้วยผ้าปักไหมทองเป็นลวดลายเครือกระหนก สอดร่วมอยู่ในคันธงเดียวกันซึ่งเป็นเหล็กและทำเป็นกิ่งแยกจากคันกลางทางด้านซ้ายและด้านขวา ปลายคันธงทำเป็นรูปใบหอก ที่โคนคันธงตรงส่วนสวมต่อคันธงท่อนล่างติดรูปหนุมานในท่ายืนยกขาหน้าและขาหลังข้างขวาเตรียมเหาะ ใช้เชิญนำหน้าพระราชยานในกระบวนพยุหยาตรา และเชิญประดิษฐานในพิธีมณฑลในการพระราชพิธีต่าง ๆ เข้าคู่กับธงพระครุฑพ่าห์ โดยธงกระบี่ธุชอยู่ทางด้านซ้าย และธงพระครุฑพ่าห์อยู่ทางด้านขวา. |
| บังเหิน | ก. เหาะ, บิน. |
| บันเหิน | ก. เหาะไป, บินไป, โบราณเขียนเป็น บันเหอร ก็มี เช่น ดอกบววบินบนบันหารบันเหอรจับจร (ม. คำหลวง มหาพน). |
| ฝ่อ ๑ | ก. เหี่ยวยุบ, เหี่ยวแฟบ, เช่น หัวหอมฝ่อ หัวกระเทียมฝ่อ ไข่เหาฝ่อ, โดยปริยายหมายความว่า ตกใจ, ใจหาย, เสียขวัญ, เช่น ใจฝ่อ ดีฝ่อ. |
| พิทยาธร | น. อมนุษย์พวกหนึ่ง มีฐานะตํ่ากว่าเทวดา เชื่อว่ามีวิชากายสิทธิ์สามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ อยู่ในภูเขาหิมาลัย มีหน้าที่ปฏิบัติพระศิวะ. |
| มโหษธ | (มะโหสด) น. มเหาษธ. |
| แม่หญิงแม่หยัง | น. ผู้หญิงที่ไม่เป็นกุลสตรี มักพูดเป็นกลอนว่า แม่หญิงแม่หยัง แม่กระชังก้นรั่ว แม่ยกครัวลงล่าง แม่ย่างม้าเหาะ แม่เดาะคันช่าง แม่นั่งภาวนา. |
| ยักษ์ | น. อมนุษย์พวกหนึ่ง ถือกันว่ามีรูปร่างใหญ่โตน่ากลัว มีเขี้ยวงอก ใจดำอำมหิต ชอบกินมนุษย์ กินสัตว์ โดยมากมีฤทธิ์เหาะได้จำแลงตัวได้, บางทีใช้ปะปนกับคำว่า อสูร รากษส และมาร ก็มี |
| เรือดไม้ | น. ชื่อแมลงหลายชนิดหลายสกุล ในอันดับ Psocoptera ขนาดเล็กมาก ตัวยาว ๑-๒ มิลลิเมตร ลำตัวอ่อนมาก มักมีสีขาว อาจพบได้ทั้งชนิดมีปีกและไม่มีปีก ชนิดมีปีก ปีกมี ๒ คู่ เป็นแผ่นบางใส ขณะหุบปีกคลุมตัวเป็นรูปคล้ายหลังคา อาศัยอยู่ตามกองกระดาษ หนังสือ เศษขยะเก่า ๆ ในบ้าน ที่เก็บของในพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ ตามเปลือกไม้หรือบริเวณตามตะไคร่นํ้านอกบ้าน ที่อยู่ตามหนังสือเรียก เหาหนังสือ เช่น ชนิด Psocatropos microps (Enderlein) ในวงศ์ Psyllipsocidae, เลือดไม้ หรือ เหาไม้ ก็เรียก. |
| ลิกษา | น. เหา, ไข่เหา. |
| เล็น | น. ชื่อแมลงหรือสัตว์ขนาดเล็กมาก ที่กัดหรือทำให้เกิดความระคายเคืองต่อร่างกาย ซึ่งอาจหมายถึงพวกไร เหา เห็บ หมัด หรือมด. |
| สินธุ์ | น. ลำน้ำ, แม่น้ำ, สายน้ำ, น้ำ, ทะเล, มหาสมุทร, เช่น เหาะข้ามสินธุ์ไปยังขุนยุคุนธร (สมบัติอัมรินทร์), สุวรรณหงส์เหินเห็จฟ้า ชมสินธุ์ (พยุหยาตรา), ใช้ว่า สินธุ หรือ สินธู ก็มี. |
| หนังง่า | น. ตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปยักษ์หรือลิงในท่าเหาะ. |
| เห็จ | ก. เหาะ, ไปในอากาศ, เช่น รณบุตรเห็จเข้าโจมฟัน รณาภิมุขผัน หฤทัยเสาะสุดแรง (สมุทรโฆษ). |
| เหินหาว | ก. บินหรือเหาะไปในอากาศในระยะสูง. |
| อินทราภิเษก | (อินทฺรา-) น. เรียกลักษณะพิเศษ ๓ ประการ คือ ๑. พระอินทร์นำเอาเครื่องราชกกุธภัณฑ์มาถวาย เมื่อจะได้ราชสมบัติ ๒. เสี่ยงราชรถมาจดฝ่าพระบาท และ ๓. เหาะเอาฉัตรทิพย์มากางกั้น |
| pediculicide; lousicide | สารฆ่าแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculophobia | อาการกลัวติดแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculosis | โรคแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculosis capillitii; pediculosis capitis | โรคเหา [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculosis capitis; pediculosis capillitii | โรคเหา [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| phthiriophobia | อาการกลัวเหา, อาการกลัวตัวหมัด [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| phthiriasis capitis | การติดเหา [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculous | -ติดแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculus | ๑. แมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน)๒. ก้าน [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pedicular | -แมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| pediculation | ๑. การติดแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน)๒. การเกิดก้าน [ มีความหมายเหมือนกับ pedicellation ] [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| lousicide; pediculicide | สารฆ่าแมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| louse | แมลงปรสิต (เหา, เล็น, ไร, โลน) [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| nit | ไข่เหา [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| blimp | (บลิมพฺ) n. เรือเหาะลำเล็ก, เรือเหาะ |
| cootie | (คู'ที) n. เหา |
| ectozoa | n., pl. ปรสิตที่เป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่บนร่างกายเช่นเหา., See also: ectozoan adj., n. -Sing. -zoon |
| fly | (ไฟล) { flied, flying, flies } v., n. (การ) บิน, ขับ (เครื่องบิน) , เหาะ, ปลิว, ล่องลอยในอากาศ, หนี, ช่วงระยะการบิน, แมลงวัน, แมลงปลอมที่ใช้เป็นเหยื่อล่อปลา adj. ฉลาด, หลักแหลม, คล่องแคล่ว, ว่องไว |
| louse | (เลาซฺ) n. แมลงปรสิตเล็ก ๆ ที่อยู่บนคนและสัตว์ (เหา, หมัด, เล็น, ไร, โลน, เห็บ, ฯลฯ) , คนที่น่ารังเกียจ, คนชั่ว. vi. เอาแมลงดังกล่าวออก. -Phr. (louse up ทำให้เสีย, ทำให้ยุ่ง) |
| lousy | (เลา'ซี) adj. มีเหา (หมัด, เล็น, โลนหรือไร) , ต่ำช้า, ชั่ว, น่าเหยียดหยาม, เลว. -Phr. (lousy with มีมาก), See also: lousily adv. ดูlousy lousiness n. ดูlousy, Syn. mean |
| pediculicidal | (พะดิค'คิวลิไซดฺ', -เคิล) adj. ซึ่งฆ่าเหาหรือหมัด |
| pediculicide | (พะดิค'คิวลิไซดฺ', -เคิล) adj. ซึ่งฆ่าเหาหรือหมัด |