| กระทงเจิม | น. กระทงที่เสริมขอบปากเป็นรูปกรวยเล็ก ๆ โดยรอบ. |
| เจิม ๑ | ก. เอาแป้งหอมแต้มเป็นจุด ๆ ที่หน้าผากหรือสิ่งที่ต้องการให้มีสิริมงคล |
| เจิม ๑ | เสริม, เพิ่ม, เช่น เจิมปากกระทง. |
| เจิม ๒ | น. คิ้ว. |
| กระจัง ๑ | น. ชื่อลายอย่างหนึ่ง อยู่ในรูปทรงสามเหลี่ยม ใช้เป็นลวดลายสำหรับเครื่องประดับที่อยู่บนชั้นหรือตามขอบของสิ่งบางอย่าง เช่น ชั้นฐานธรรมาสน์ กระจังมีหลายแบบ เช่น กระจังตาอ้อย กระจังเจิม กระจังปฏิญาณ, เครื่องประดับที่มีลวดลายชนิดนี้ เรียกว่า ตัวกระจัง ใช้ประดับบนลับแลและอื่น ๆ. |
| กระแจะ ๑ | น. ผงเครื่องหอมต่าง ๆ ที่ประสมกันสำหรับทา เจิม หรืออบผ้า โดยปรกติมีเครื่องประสม คือไม้จันทน์ แก่นไม้หอม ชะมดเชียง หญ้าฝรั่น. |
| กระทง ๑ | น. ภาชนะเย็บด้วยใบตองหรือใบไม้เป็นต้น ยกขอบสูงสำหรับใส่ของ, ถ้าเสริมขอบปากเป็นรูปกรวยเล็ก ๆ โดยรอบ เรียกว่า กระทงเจิม, ภาชนะที่ทำขึ้นสำหรับลอยนํ้าในประเพณีลอยกระทง |
| จำ ๔ | น. ชายผ้า เช่น เอาพระจำเจิมเฉลิมเชิงเวียน. |
| เชิงเวียน | น. ชื่อลายชนิดหนึ่ง เช่น เอาพระจำเจิมเฉลิมเชิงเวียน (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). |
| ติลก ๑ | (-หฺลก) น. เครื่องหมายที่เจิมที่หน้าผากของพวกพราหมณ์เป็นเครื่องหมายนิกาย. |
| แป้งกระแจะ | น. แป้งที่ผสมผงกระแจะ ใช้ละลายน้ำ สำหรับทาหรือเจิม. |
| มุหน่าย | น. นํ้ามันตานี หรือนํ้ามันเหนียว เป็นเครื่องหอมสำหรับใส่ผม, นํ้ามันตานีที่ผสมกับเขม่าและปูน, นํ้ามันหอมเป็นเครื่องเจิม. |
| อุหรับ | น. ผงกระแจะจันทน์ปนทองสำหรับเจิมในการอภิเษกรดนํ้า เช่น อบอุหรับจับกลิ่นหอมหวน (อิเหนา). |