หอคอย | (n) tower, Syn. หอสังเกตการณ์, Example: ในนิทานเรื่องนี้เล่าถึงเจ้าหญิงที่ถูกขังไว้บนหอคอย, Count Unit: หลัง, แห่ง, Thai Definition: เรือนสูงที่ทำไว้สำหรับคอยระวังสังเกตการณ์ |
หอคอย | (n) tower, See also: watch-tower, Syn. หอสังเกตการณ์, Example: ในนิทานเรื่องนี้เล่าถึงเจ้าหญิงที่ถูกขังไว้บนหอคอย, Count Unit: หลัง, แห่ง, Thai Definition: เรือนสูงที่ทำไว้สำหรับคอยระวังสังเกตการณ์ |
หอคอย | น. อาคารสูงที่สร้างขึ้นสำหรับคอยระวังเหตุและสังเกตการณ์. |
คอย ๒ | น. หอสูงสำหรับดูเหตุการณ์ เรียกว่า หอคอย. |
Portable Rig | แท่นเจาะบนบกแบบที่มีโครงสร้างหอคอย (Derrick) , แท่นเจาะบนบกแบบที่มีโครงสร้างหอคอย (Derrick), Example: ติดอยู่บนรถบรรทุกขนาดใหญ่ สามารถเคลื่อนย้ายแท่นเจาะได้โดยสะดวก เพราะโครงสร้างหอคอยพับให้เอนราบได้ [ปิโตรเลี่ยม] |
intake tower | intake tower, ทางน้ำเข้าชนิดหอคอย [เทคนิคด้านการชลประทานและการระบายน้ำ] |
หอคอย | [høkhøi] (n) EN: tower ; watch tower FR: tour [ f ] ; tour panoramique [ f ] |
ivory tower | (sl) หอคอยงาช้าง (สถานที่สมมุติใช้กับทางการศึกษา) |
turret | (n) หอคอย |
watchtower | (n) หอคอยที่ใช้เฝ้าดูศัตรู, See also: หอสังเกตการณ์ |
dungeon | (ดัน'เจิน) n. คุกใต้ดิน, คุกที่แข็งแรงและมิดชิด, หอคอยป้อมปราการ |
entasis | n. ส่วนนูนเล็กน้อยของเสาหรือหอคอย หรืออื่น ๆ |
observatory | (อับเซอ'วะโทรี) n. ที่สังเกตการณ์, หอดูดาว, หอคอย, สถานีอุตินิยมวิทยา |
steeple | (สที'เพิล) n. ยอดสูง, หลังคาแหลม, ยอดเจดีย์, หอคอยยอดเจดีย์, See also: steepled adj., Syn. spire |
tower | (เทา'เออะ) n. หอสูง, หอคอย, เจดีย์ vi. อยู่สูง, ยืนตระหง่าน, สูงขึ้นมาก, บินสูง, ตั้งตระหง่าน., See also: towery adj., Syn. belfry, spire, minaret, citadel, fort |
watchtower | (วอชฺ'เทาเออะ) n. หอคอย, หอสังเกตการณ์ |
bastion | (n) ป้อม, ป้อมปราการ, หอรบ, หอคอย |
dungeon | (n) คุกขี้ไก่, คุกใต้ดิน, คุกมืด, กรุ, หอคอย |
lookout | (n) การเฝ้าดู, การระมัดระวัง, หอคอย, ป้อมยาม, ท่าทาง, ลาง |
minaret | (n) หอคอยสุเหร่า |
observatory | (n) หอดูดาว, หอคอย, ที่สังเกตการณ์ |
steeple | (n) หอคอย, หอระฆัง, ยอดสูง |
tower | (n) หอคอย, หอบังคับการบิน |
turret | (n) หอคอยเล็ก, ป้อมปืน, ปราสาท, ปราการ |
watchtower | (n) หอคอยยืนยาม, หอสังเกตการณ์ |
Hochbau | (n) Der Hochbau ist das Teilgebiet des Bauwesens, das sich mit der Planung und Errichtung von Bauwerken befasst, die an und über der Oberfläche liegen. (z. B.: Gebäude wie Wohnhäuser oder Türme). Hochbau เป็นส่วนแยกย่อยของการก่อสร้างที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนและการสิ่งก่อสร้างที่อยู่บนพื้นผิวหรือสูงกว่า เช่น ตึก หอคอยเป็นต้น |