| หน้าเชิด | น. หน้าที่เงยขึ้น. |
| หน้าเชิด | ว. อาการที่คอตั้งเงยหน้าแสดงความเย่อหยิ่งหรือภาคภูมิใจเป็นต้น เช่น เขานั่งรถยนต์คันใหญ่ทำหน้าเชิด. |
| เชิด | ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น ปากเชิด จมูกเชิด หน้าเชิด. |
| พังพาบ | ก. อาการที่นอนคว่ำ หน้าเชิด. |
| ลอยหน้า, ลอยหน้าลอยตา | ก. ทำหน้าเชิดไปมา, โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ทำผิดแล้วยังมาลอยหน้าเถียงอีก. |