| หกล้ม | ก. ล้มลง, ทรุดตัวลงเพราะเสียการทรงตัว. |
| คลุกฝุ่น | ก. หกล้มกลิ้งลงกับพื้นดิน เช่น เขาเดินสะดุดขาตัวเองลงไปนอนคลุกฝุ่น, ถูกเตะหรือต่อยจนล้มกลิ้งลงกับพื้น เช่น นักมวยฝ่ายแดงถูกต่อยลงไปคลุกฝุ่น. |
| เค้เก้ | ว. ไม่เป็นท่า (ใช้แก่อาการหกล้มหรือนอนเป็นต้น) เช่น หกล้มเค้เก้ นอนเค้เก้. |
| จ้ำเบ้า | ว. อาการที่ก้นกระแทกพื้นลุกไม่ขึ้น เช่น หกล้มจํ้าเบ้า. |
| จูบฝุ่น | ก. หกล้มหน้าควํ่า. |
| เจ้ากรรม | ว. ที่ทำให้ผิดหวังหรือได้รับความเดือดร้อน เช่น รถเจ้ากรรมเกิดเสียขึ้นกลางทางเลยไปไม่ทัน เด็กเจ้ากรรมวิ่งมาชนเกือบหกล้ม. |
| ฉุด | ก. ออกแรงดึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งอย่างแรงให้เข้ามาหาตัว เช่น ฉุดคนที่หกล้มให้ลุกขึ้นมา ฉุดไว้ไม่ให้ไป, โดยปริยายหมายความว่า ถ่วงให้ต่ำลง เช่น คะแนนภาษาอังกฤษฉุดให้คะแนนรวมต่ำลง, หรือดึงให้สูงขึ้น เช่น ได้เกาะชายผ้าเหลืองฉุดขึ้นสวรรค์. |
| ตะครุบกบ | ก. หกล้มหน้าคว่ำ มือเท้าพื้น. |
| เป่าฝุ่น | ก. หกล้มไม่มีท่า, พลาดพลั้งอย่างไม่เป็นท่า. |
| ล้มลุกคลุกคลาน | ก. หกล้มหกลุก เช่น ฝนตกหนักถนนเป็นโคลน เขาต้องวิ่งหนีฝนล้มลุกคลุกคลานไปตลอดทาง สะดุดตอไม้ล้มลุกคลุกคลาน, โดยปริยายหมายความว่า ซวดเซ, ไม่มั่นคง, ตั้งตัวไม่ติด, เช่น ชีวิตของเขาต้องล้มลุกคลุกคลานอยู่ตลอดเวลา เขาล้มลุกคลุกคลานมาหลายปีกว่าจะตั้งตัวได้. |
| ลื่น | ก. เคลื่อนที่ไปบนพื้นที่มีความฝืดน้อยด้วยความเร็วจนควบคุมหรือยั้งไม่ได้ เช่น เขาลื่นหกล้ม ลูกแก้วลื่นไปตามราง, ลื่นไถล ก็ว่า. |
| วัดพื้น | ก. หกล้มเหยียดยาวลงบนพื้น. |
| สะดุด ๑ | ก. อาการที่เดินหรือวิ่ง ปลายเท้าไปกระทบสิ่งที่ขวางหน้า ทำให้ก้าวผิดจังหวะ เซ ถลา หรือหกล้ม เป็นต้น เช่น เขาสะดุดก้อนหินล้มลง เด็กวิ่งไปสะดุดตอไม้. |
| หมดท่า | อาการที่ทำให้รู้สึกน่าสังเวช เช่น เขาแต่งตัวภูมิฐานแล้วเดินหกล้ม หมดท่าเลย, หมดรูป ก็ว่า. |
| fall | (vi) ตก, หล่น, ร่วง, เคลื่อนลง, เกิดขึ้น, ปรากฏ, หกล้ม, ตาย, ผิดหวัง |
| trip | (n) การหกล้ม, การเดินทาง, การเดินเร็ว, การกระทำผิดพลาด |
| trip | (vi) ทำผิดไป, เต้น, หกล้ม, เดินทาง, พลาดพลั้ง |