4 ผลลัพธ์ สำหรับ *ส่วย ๑*
หรือค้นหา: ส่วย ๑, -ส่วย ๑-

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
ส่วย ๑น. รายได้แผ่นดินประเภทหนึ่ง เรียกเก็บเป็นสิ่งของหรือเงินตราแทนการเข้าเดือนหรือการรับราชการ
ส่วย ๑สิ่งของพื้นเมืองที่เมืองหลวงเรียกเกณฑ์จากหัวเมืองเป็นประจำเพื่อใช้ประโยชน์ในราชการ
ส่วย ๑บรรณาการจากประเทศราช.
ส้วย ๑ก. ชำแหละ, ผ่าล้าง.

Time: 0.0243 seconds, cache age: 0.799 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/