| คติสุขารมณ์ | น. ลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบัน เป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิต. |
| สุขารมณ์ | น. อารมณ์ที่มีสุข เช่น เขาเดินผิวปากอย่างสุขารมณ์ |
| สุขารมณ์ | เรียกลัทธิที่ถือว่าความสุขทางผัสสะหรือโลกียสุขในชีวิตปัจจุบันเป็นสิ่งสูงสุดหรือเป็นความดีสูงสุดของชีวิต ว่า คติสุขารมณ์. |
| สุขารมณ์ | ดู สุข, สุข-. |
| pleasure | สุขารมณ์ [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| hedonism | คติสุขารมณ์ [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
| hedonism | สุขารมณ์นิยม, รตินิยม [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| utopia | (n) แดนสุขารมณ์, โลกพระศรีอาริย์, โลกในอุดมคติ |
| utopian | (adj) เหมือนแดนสุขารมณ์, เหมือนโลกพระศรีอาริย, เหมือนกับโลกในอุดมคติ |