| วชะ | (วะ-) น. คอกสัตว์. |
| หลาวชะโอน | ดู เหลาชะโอน. |
| ชะแม่ | น. สตรีชาววังฝ่ายใน เช่น ยังจะประพฤติตนให้นางท้าวชาวชะแม่พระสนมกำนัล สิ้นทั้งพระราชฐานรักใคร่ตัวได้แลฤา, บรรดาหมู่ชะแม่นางในทั้งหลาย (ตำรับท้าวศรีจุฬาลักษณ์) อนึ่ง ผู้เปนจ่าเปนโขลนท่านแต่งให้เรียกหาชะแม่ พระสนม ค่ำเช้าเข้าใต้เพลิง (กฎมนเทียรบาล). |
| ชะเวิบชะวาบ | ว. เปิดกว้างและลึก เช่น สวมเสื้อคอกว้างชะเวิบชะวาบ, ชะเวิกชะวาก ก็ว่า, เปิดเผยอวัยวะบางส่วนที่ควรปกปิด เช่น แต่งตัวชะเวิบชะวาบ. |
| ชุ่มคอ | ก. รู้สึกคอไม่แห้ง เช่น เคี้ยวชะเอมทำให้ชุ่มคอ. |
| ตกอับ | ก. ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก. |
| นาภี ๒ | น. ชะมด เช่น มฤคนาภี ว่า ตัวชะมด. |
| วัช ๑ | น. วชะ, คอกสัตว์. |
| สังเวช, สังเวช- | (สังเวด, สังเวชะ-) ก. รู้สึกเศร้าสลดหดหู่ต่อผู้ที่ได้รับทุกขเวทนา หรือต้องตายไป หรือต่อผู้ที่ตนเคารพนับถือซึ่งประพฤติตนไม่เหมาะสมเป็นต้น เช่น เห็นผู้คนประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกแล้วสังเวช พอรู้ข่าวว่าญาติผู้ใหญ่ของตนพัวพันคดีฉ้อราษฎร์บังหลวงก็สังเวช. |
| เหลาชะโอน | (เหฺลา-) น. ชื่อปาล์มชนิด Oncosperma tigillarium (Jack)Ridl. ในวงศ์ Palmae ขึ้นเป็นกอ ลำต้นมีหนามตามปล้อง, หลาวชะโอน ก็เรียก. |
| อับ ๒ | ถึงที่อับจน, ถึงคราวชะตาตก, เช่น ตกอับ |