| ราชย์ | (n) state of being king, See also: monarchy, kingship, Syn. รัช, ราไชศวรรย์, ราชสมบัติ |
| ราชย์ | (n) the throne, See also: royal property, royal treasures, Syn. รัช, Example: เมื่อพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จขึ้นเสวยราชย์แล้วได้สถาปนากรมหมื่นนุชิตชิโนรสศรีสุคตขัตติยวงศ์ขึ้นเป็นกรมสมเด็จพระปรมานุชิตชิโนรสศรีสุคตขัติยวงศ์, Thai Definition: ความเป็นพระราชา |
| ครองราชย์ | (v) reign, See also: succeed to the throne, Syn. ครองราชสมบัติ, ครองบัลลังก์, ครองแผ่นดิน, เสวยราชสมบัติ, Example: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลองค์ปัจจุบันครองราชย์ตั้งแต่พระชนมายุได้ 19 พระชันษา, Thai Definition: ดำรงฐานะเป็นพระมหากษัตริย์ |
| เสวยราชย์ | (v) occupy the throne, See also: succeed to the throne, be a proclaimed king, be enthroned, Syn. ครองราชย์, เสวยราชสมบัติ, Example: พระนางเจ้าของเขาเสวยราชย์มาครบ 50 ปี |
| การครองราชย์ | (n) enthronement, Example: การครองราชย์ของรัชการที่ 5 มีการครองราชย์ที่นานกว่าพระมหากษัตริย์ใดในราชวงศ์จักรีไทย |
| สมบูรณาญาสิทธิราช | (n) absolute monarchy, Syn. ราชาธิปไตย, Example: ในปี พ.ศ. 2475 ประเทศไทยได้เปลี่ยนการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตย, Thai Definition: ระบอบการปกครองซึ่งพระมหากษัตริย์มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศ |
| สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | (n) absolute monarchy, Example: ไทยได้ เปลี่ยนแปลง การ ปกครอง จาก ระบอบ สมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็น ระบอบประชาธิปไตย ใน ปี พ.ศ. 2475, Thai Definition: ระบอบการปกครองซึ่งพระมหากษัตริย์มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศ |
| ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ | (n) absolute monarchy, Syn. ระบอบราชาธิปไตย, Ant. ระบอบประชาธิปไตย, Example: พ.ศ.2475 ประเทศไทยได้เปลี่ยนการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบประชาธิปไตย, Thai Definition: ระบบที่กษัตริย์มีอำนาจสูงสุดในการปกครอง ผู้ใดจะฝ่าฝืนมิได้ |
| ลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราชย์ | (n) absolutism, See also: despotism, Syn. สมบูรณาญาสิทธิราชย์, Example: คณะราษฎร์กระทำการปฏิวัติยึดอำนาจเปลี่ยนแปลงการปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบประชาธิปไตยเมื่อพ.ศ.2475, Thai Definition: ระบอบการปกครองซึ่งพระมหากษัตริย์มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศ |
| ราชย์ | น. ความเป็นพระราชา, ราชสมบัติ, เช่น ขึ้นครองราชย์ เสวยราชย์. |
| สมบูรณาญาสิทธิราชย์ | (สมบูระนายาสิดทิราด) น. ระบอบการปกครองซึ่งพระมหากษัตริย์มีอำนาจสิทธิ์ขาดในการบริหารประเทศ. |
| สวราชย์ | น. ความเป็นเอกราช |
| สวราชย์ | การปกครองด้วยตนเอง. |
| ข้าหลวงเดิม | น. คนที่พระเจ้าแผ่นดินเคยใช้สอยมาตั้งแต่ก่อนขึ้นครองราชย์, คนรับใช้เก่าแก่ของเจ้านาย, (ปาก) คนหรือสิ่งของที่ใช้สอยถูกใจมาเป็นเวลานาน ๆ. |
| เถลิง | (ถะเหฺลิง) ก. ขึ้น เช่น เถลิงราชย์ เถลิงอำนาจ. |
| ทรราช | น. ผู้ปกครองบ้านเมืองที่ใช้อำนาจตามอำเภอใจ ทำความเดือดร้อนทารุณให้แก่ผู้อยู่ใต้การปกครองของตน. (อ. tyrant), เรียกลัทธิเช่นนั้น ว่า ทรราชย์ หรือ ระบบทรราชย์. |
| ทรง | ในราชาศัพท์มีความหมายว่า ขี่ หรือ ถือ เป็นต้น ตามเนื้อความของคำที่ตามหลัง เช่น ทรงม้า ว่า ขี่ม้า ทรงช้าง ว่า ขี่ช้าง ทรงศร ว่า ถือศร ทรงศีล ว่า รับศีล ถือศีล ทรงบาตร ว่า ตักบาตร ทรงราชย์ ว่า ครองราชสมบัติ |
| ปก ๒ | น. แว่นแคว้น เช่น ได้ขึ้นเสวยราชย์เป็นพระยาผ่านในปกเมืองเนืองทั้งปกเขม ครั้นเต็มสมบูรณ์สามสิบแปดข้าว เข้าศักราชเจ็ดร้อยห้าสิบแปด กลายท่านได้ปราบต์ทั้งปกกาวชาวด้านหนตีนเถิงฝั่งของ (จารึกวัดบูรพาราม). |
| พระราชกฤษฎีกา | น. กฎหมายรูปแบบหนึ่งที่ตราขึ้นในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์ |
| ระบอบ | ระเบียบการปกครอง เช่น การปกครองระบอบประชาธิปไตย การปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์. |
| รัฐมนตรี | ที่ปรึกษาราชการบ้านเมืองในสมัยสมบูรณาญาสิทธิราชย์. |
| ราชัย | น. ราชย์. |
| เสวย ๑ | ครอง เช่น เสวยราชย์. |
| อภิเษก | ก. แต่งตั้งโดยการทำพิธีรดนํ้า เช่นพิธีขึ้นเสวยราชย์ของพระมหากษัตริย์. |
| despot | (เดส'เพิท) n. ผู้กดขี่, ทรราชย์, นักเผด็จการ, See also: despotism n., Syn. tyrant |
| enthrone | (เอนโธรน') vt. ทำให้ขึ้นครองราชย์, ยกย่อง, เอาไปตั้งไว้บนที่สูง, มอบอำนาจให้., See also: enthronement n. ดูenthrone, Syn. inthrone. |
| tyrannic | (ทิแรน'นิเคิล) adj. โหดร้าย, โหดเหี้ยม, กดขี่, เผด็จการ, ทรราชย์., See also: tyrannically adj. |
| tyrannical | (ทิแรน'นิเคิล) adj. โหดร้าย, โหดเหี้ยม, กดขี่, เผด็จการ, ทรราชย์., See also: tyrannically adj. |
| tyrant | (ไท'เรินทฺ) n. ทรราชย์, ผู้ปกครองแบบกดขี่, ผู้ปกครองแบบเผด็จการ, ผู้ปกครองที่ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จ |
| despot | (n) ผู้กดขี่, นักเผด็จการ, ทรราชย์ |
| reign | (vi) เสวยราชสมบัติ, ครองราชย์, เป็นเจ้า |
| royalty | (n) เจ้านาย, ราชย์, พระบรมเดชานุภาพ, ความสูงส่ง, เงินส่วนแบ่ง, ค่าภาคหลวง |
| tyranny | (n) การปกครองแบบเผด็จการ, การปกครองแบบทรราชย์ |
| tyrant | (n) ทรราชย์, ผู้ปกครองอย่างเผด็จการ |