ปรองดอง | (ปฺรอง-) ก. ออมชอม, ประนีประนอม, ยอมกัน, ไม่แก่งแย่งกัน, ตกลงกันด้วยความไกล่เกลี่ย, ตกลงกันด้วยไมตรีจิต. |
ล้ม | สมยอมหรือทำให้สมยอมกันในทางที่ไม่สุจริต เช่น ล้มคดี ล้มมวย. |
ล้ม | ที่สมยอมกันในทางไม่สุจริต เช่น มวยล้ม. |
ล้มมวย | ก. สมยอมหรือทำให้สมยอมกันในทางที่ไม่สุจริต. |
ฮั้ว | ก. รวมหัวกัน, ร่วมกันกระทำการ, สมยอมกันในการเสนอราคาเพื่อมุ่งหมายมิให้มีการแข่งขันราคาอย่างเป็นธรรม. |
conciliator | (คันซิล'ลีเอเทอะ) n. ผู้ไกล่เกลี่ย, ผู้ทำให้ปรองดองกันได้, ผู้ประนีประนอมให้ยอมกัน |