| แปร่ง | (แปฺร่ง) ว. มีเสียงพูดผิดเพี้ยนไปจากเสียงที่พูดกันเป็นปรกติในถิ่นนั้น ๆ, ไม่สนิท. |
| แปร่งหู | ว. ผิดเพี้ยนไปจากที่เคยตกลงกันไว้, มีเสียงพูดที่ผิดเพี้ยนไปจากปรกติ เนื่องจากมีอารมณ์ไม่พอใจแฝงอยู่. |
| หงุงหงิง, หงุง ๆ หงิง ๆ | ว. มีเสียงพูดกันเบา ๆ เช่น เด็ก ๆ คุยกันหงุงหงิง หนุ่มสาวคุยกันหงุง ๆ หงิง ๆ. |
| เหน่อ | (เหฺน่อ) ว. มีเสียงพูดที่เพี้ยนไปจากสำเนียงมาตรฐาน. |
| voiceful | (adj) ซึ่งมีเสียงร้อง, See also: มีเสียงพูด, เสียงก้อง |
| voiceful | (วอยซฺ'ฟูล) adj. มีเสียงร้อง, มีเสียงพูด, เสียงก้อง |