มนุษยศาสตร์ | (n) humanities, Example: วิชาปรัชญาเป็นวิชาแขนงหนึ่งในมนุษยศาสตร์, Thai Definition: วิชาว่าด้วยคุณค่าทางจิตใจและงานของคน มีศิลปะ วรรณคดี ประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ ศาสนา และปรัชญา, Notes: (สันสกฤต) |
มนุษยศาสตร์ | (มะนุดสะยะ-, มะนุดสาด) น. วิชาว่าด้วยคุณค่าทางจิตใจและงานของคน มีศิลปะ วรรณคดี ประวัติศาสตร์ ภาษาศาสตร์ ศาสนา และปรัชญา. (ส. มนุษฺย + ศาสฺตฺร). |
คหกรรมศาสตร์ | (คะหะกำมะสาด) น. วิชาที่เกี่ยวข้องกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์ สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์ และศิลปะ โดยมุ่งพัฒนาครอบครัวด้วยการจัดการทรัพยากรบุคคล วัสดุและสิ่งแวดล้อม เพื่อพัฒนาอาชีพและเสริมสร้างคุณภาพชีวิต ความมั่นคงของสถาบันครอบครัวและสังคม. |
ศาสตร-, ศาสตร์ | (สาดตฺระ-, สาดสะตฺระ-, สาด) น. ระบบวิชาความรู้, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น วิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ มนุษยศาสตร์. |
Communication in the humanities | การสื่อสารทางมนุษยศาสตร์ [TU Subject Heading] |
Humanities | มนุษยศาสตร์ [TU Subject Heading] |
Humanities libraries | ห้องสมุดมนุษยศาสตร์ [TU Subject Heading] |
Humanities literature | วรรณกรรมมนุษยศาสตร์ [TU Subject Heading] |
มนุษยศาสตร์ | [manutsayasāt] (n) EN: humanities |
humanity | (ฮิวแมน'นิที) n. มนุษย์, มนุษยชาติ, ความเป็นมนุษย์, ลักษณะธรรมชาติของมนุษย์ -Phr. (The humanites มนุษยศาสตร์, การศึกษาเกี่ยวกับภาษาและวรรณคดีของกรีกและลาติน), Syn. mankind, man, world |
人文学部 | [じんぶんがくぶ, jinbungakubu] (n) คณะมนุษยศาสตร์ |