| รก ๑ | ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน, ที่งอกหรือขึ้นรวมกันอยู่อย่างยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น หญ้ารก ป่ารก, น่ารำคาญเพราะไม่เป็นระเบียบ เช่น รกตา รกหู รกสมอง. |
| สินระบาด | น. ทรัพย์ของผู้ตายที่กระจัดกระจายอยู่. |
| Capacitance, Stray | คาปาซิแตนซ์ที่กระจัดกระจายอยู่ [การแพทย์] |
| disruptive | (adj) ที่แตกแยก, See also: ที่แตกร้าว, ที่กระจัดกระจาย, ที่ยุ่งเหยิง, Syn. distubing, troublesome, unruly |
| put together | (phrv) รวบรวม (สิ่งที่กระจัดกระจาย) |
| scatter | (สแคท'เทอะ) vt., vi., n. (การ, ทำให้) กระจัดกระจาย, ทำให้กระเจิง, สาด, โปรย, หว่าน, ทำให้แสงหรือรังสีหักเห, สิ่งที่กระจัดกระจาย, See also: scatterable adj. scatterer n. |