| กะทิ ๑ | ว. โดยปริยายหมายความว่า ที่เก่งหรือดีเด่นเป็นพิเศษ เรียกว่า หัวกะทิ. |
| เกียรตินิยม | (เกียดนิยม) น. ความรู้ดีเด่นเหนือระดับปรกติที่มหาวิทยาลัยกำหนดไว้. |
| ความรู้สึกเขื่อง, ความรู้สึกเด่น | น. ความรู้สึกว่าตนเองมีความสามารถเหนือกว่าหรือดีเด่นกว่าผู้อื่น ความรู้สึกนี้ไม่จำเป็นจะต้องอยู่ในจิตใต้สำนึก แต่ถ้าเกิดขึ้นเสมอ ๆ และมิได้แก้ไขหรือได้รับการสนับสนุน เช่นในการอบรมเลี้ยงดูเด็ก ก็อาจเก็บสะสมไว้เกิดเป็นนิสัยของบุคคลนั้นได้ |
| คุณภาพ | (คุนนะ-) น. ลักษณะที่ดีเด่นของบุคคลหรือสิ่งของ. |
| ชิงดีชิงเด่น | ก. แย่งกันเอาหน้าหรือเอาดีเอาเด่น, ขัดขวางความเจริญก้าวหน้าของผู้อื่น เพื่อให้ตนดีเด่นแต่ผู้เดียว. |
| ชิ้นเอก | ว. ดีเด่น เช่น งานชิ้นเอก. |
| เด็ดดวง | ว. ดีเด่นทีเดียว เช่น สวยเด็ดดวง นิยายเรื่องนี้สำนวนเด็ดดวง. |
| เด่น | ว. ที่ปรากฏเห็นได้ชัดจะแจ้งเพราะนูนขึ้นมา ยื่นลํ้าออกมา หรือสูงใหญ่กว่าธรรมดา, โดยปริยายหมายความว่า มีคุณสมบัติหรือความสามารถเยี่ยม เช่น สวยเด่น ดีเด่น. |
| เลือกเฟ้น | ก. คัดเอาแต่ที่ดีเด่น, คัดเอาแต่ที่ต้องการ, เช่น เลือกเฟ้นนักกีฬาทีมชาติ เลือกเฟ้นข้าราชการดีเด่น, เฟ้น ก็ว่า. |
| สูงส่ง | ว. ที่ยกย่องกันว่าดีเด่น เช่น วรรณคดีเรื่องนี้ยกย่องกันว่ามีค่าทางวรรณศิลป์สูงส่ง. |
| เสื้อสามารถ | น. เสื้อที่มอบให้เพื่อแสดงว่าผู้รับมีคุณสมบัติดีเด่นในด้านกีฬา. |
| หัวกระเด็น | น. สิ่งของที่โตและเด่นกว่าเพื่อนในหมู่หนึ่งหรือกองหนึ่ง, โดยมากมักใช้แก่ผลไม้บางชนิด เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง, โดยปริยายหมายถึงผู้ที่มีความสามารถดีเด่นเป็นพิเศษ เช่น นักเรียนห้องนี้ล้วนแต่หัวกระเด็นทั้งนั้น. |
| หัวกะทิ | ว. ที่เก่งหรือดีเด่นเป็นพิเศษ เช่น นักกีฬาที่เข้าแข่งขันในวันนี้เป็นพวกหัวกะทิทั้งนั้น. |
| อัจฉริยลักษณ์, อัจฉริยลักษณะ | น. ลักษณะดีเด่นเป็นที่น่าอัศจรรย์ เช่น อัจฉริยลักษณ์ของภาษาไทย อัจฉริยลักษณะของมหาบุรุษ. |
| เอาดีเอาเด่น | ก. พยายามทำตัวให้คนเห็นว่าตนดีเด่นกว่าเพื่อน. |
| beauty | (บิว'ที่) n. ความสวยงาม, สิ่งที่สวยงาม, สิ่งที่ดีงาม, หญิงงาม, คนงาม, ข้อขำ, การตกแต่งให้สวยงาม, ข้อได้เปรียบ, คนเด่น, สิ่งที่ดีเด่น, Syn. charm, Ant. eyesore |
| brave | (เบรฟว) { braved, braving, braves } adj. กล้าหาญ, อดทน, ไม่เกรงกลัว น่าชมเชย, ประเสริฐ -n. คนที่กล้าหาญ, นักรบ vt. เสี่ยงอันตราย, ฝ่าผจญ, ท้าทาย, กล้าทำ, ทำให้ดีเด่น vt. คุยโว, โม้, See also: braveness n. ดูbrave |
| bravura | (บระวิว'ระ) n. การแสดงที่กล้าหาญ ความชำนาญที่ดีเด่นของนักแสดง |
| classic | (แคลส'ซิค) adj. ยอดเยี่ยม, ดีเด่น, ชั้นหนึ่ง, ชั้นเอก, ดีถึงขนาด, อมตะ, เป็นพื้นฐาน, เป็นหลัก, มีชื่อเสียงทางประวัติศาสตร์หรือวรรณคดี, เป็นแบบอย่าง, เป็นประเพณี, เกี่ยวกับภาษากรีกและลาติน, แบบกรีกและโรมัน, เกี่ยวกับเอกลักษณ์หรือลีลาโบราณ. n. นักเขียนชั้นหนึ่ง, นักวรรณค |
| classical | (แคลส'ซิเคิล) adj. เกี่ยวกับแบบกรีกและโรมันโบราณ, ชั้นหนึ่ง, ดีเด่น, เป็นแนวหน้า, เกี่ยวกับวรรณคดีสมัยคลาสซิค, ชื่อเสียงโด่งดัง, เป็นมรดกตกทอดแต่โบราณ, เป็นแบบฉบับที่เชื่อถือได้, See also: classicality, classicalness n. -Conf. classic |
| crown | (เคราน์) n. มงกุฎ, มาลัย, มาลัยสวมศีรษะ, เครื่องประดับสำหรับศีรษะ, เกียรติยศจากผลงานที่ดีเด่น, -Phr. (the Crown ผู้มีอำนาจสูงสุด) , รัฐาธิปัตย์, เหรียญเงินตราที่มีรูปมงกุฎ, กษัตริย์, เหรียญเงินของอังกฤษสมัยก่อนที่เท่ากับ 5 ชิลลิงส์, ส่วนที่โผล่ขึ้นมา, สิ่งประดับบนยอด |
| dilly | (ดิล'ลี) n. สิ่งที่ดีเด่น, บุคคลที่ดีเด่น |
| excellence | (เอค'ซะเลินซฺ) n. ความดีเลิศ, ความยอดเยี่ยม, ความดีเด่น., Syn. distinction |
| excellency | (เอค'ซะเรินซี) n. คำยกย่องผู้มีตำแหน่งชั้นสูง , ความดีเด่น, ความดีงาม |
| excellent | (เอค'ซะเลินทฺ) adj. ดีเด่น, ดีงาม, ดียิ่ง, ยอดเยี่ยม., Syn. exceptional |
| honey | (ฮัน'นี่) n. น้ำผึ้ง, สิ่งที่ดีเด่น vi. เยินยอ, ประจบ., Syn. beauty, wonder, delight |
| marvellous | (มาร์'เวิลลัส) adj. น่าประหลาดใจ, น่าพิศวง, ดีเลิศ, ดีเด่น, ยิ่งใหญ่, เหลือเชื่อ, ไม่น่าเป็นไปได้., See also: marvelousness n. marvellousness n., Syn. wondrous |
| marvelous | (มาร์'เวิลลัส) adj. น่าประหลาดใจ, น่าพิศวง, ดีเลิศ, ดีเด่น, ยิ่งใหญ่, เหลือเชื่อ, ไม่น่าเป็นไปได้., See also: marvelousness n. marvellousness n., Syn. wondrous |
| oscar | (ออส'เคอะ) n. รางวัล ผลงานดีเด่นของวงการภาพยนตร์ในอเมริกา |
| pride | (ไพรดฺ) n. ความภูมิใจ, ทิฐิ, ความโอหัง, ความหยิ่ง, ความลำพองใจ, ความทะนง, สิ่งที่น่าภูมิใจ, สิ่งที่ดีที่สุด, ภาวะที่รุ่งโรจน์, กำลังของม้า, ความดีเด่น, ฝูงสิงโต. vt. มีความภูมิใจ, ลำพองใจ., See also: prideful adj. pridefulness n. คำที่มีความหมายเหมื |
| prince | (พรินซฺ) n. เจ้าชาย, พระราชนัดดา, กษัตริย์, เจ้าผู้ครองนคร, ผู้ดีเด่น, See also: princeship, n. |
| pulitzer prize | n. ชื่อรางวัลประจำปีสำหรับผู้มีผลงานดีเด่นในศิลปะการหนังสือพิมพ์ วรรณกรรม ดนตรีและอื่น ๆ ก่อตั้งขึ้นโดย Joseph Pulitzer |