คลัก ๑, คลั่ก ๑ | (คฺลัก, คฺลั่ก) ว. ยัดเยียด, ออกันอยู่, รวมกันอยู่มาก ๆ, เช่น หนอนคลัก คนคลั่ก, มาก ๆ เช่น น้ำยาหม้อนี้ข้นคลั่ก. |
คลั่ก ๒, คลั่ก ๆ | (คฺลั่ก) ว. เสียงดังเช่นนั้น เช่น หม้อข้าวเดือดคลั่ก ๆ. |
ตกคลัก, ตกคลั่ก | ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกปลัก ก็ว่า |
ตกคลัก, ตกคลั่ก | ในการเล่นดวดหมายถึงลักษณะที่หมาก ๓ ตัวเดินไปถึงที่สุด มารวมกันอยู่ในตาสุดท้ายที่จะสุกออกพ้นกระดาน แต่ทอดแต้มออกไม่ได้ |
ตกคลัก, ตกคลั่ก | โดยปริยายหมายถึงอาการที่คนมารวมกันมาก ๆ ไปไหนไม่ได้. |
ตกปลัก | ก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกคลัก หรือ ตกคลั่ก ก็ว่า. |