| ขมุกขมัว | (ขะหฺมุกขะหฺมัว) ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนคํ่า, จวนมืด, โดยปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส, เช่น ครั้นจะทำขมุกขมัวมอมแมม ชายเห็นจะเยื้อนแย้มบริภาษให้บาดจิต (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์). |
| ชระมัว | (ชะระ-) ว. ขมุกขมัว, ยังไม่สว่าง, เช้าตรู่, มืด, เช่น ชระมัวทั่วทิศเอียง อากาศ (นิ. นรินทร์). |
| นิศาทิ | น. เวลาขมุกขมัว. |
| พรหมภูติ | (พฺรมมะพูติ) น. เวลาสนธยา, เวลาขมุกขมัว, โพล้เพล้. |
| มัว, มัว ๆ | ว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว |
| มืดค่ำ | น. เวลาพลบคํ่าขมุกขมัว เช่น มืดค่ำแล้วเข้าบ้านเสียที. |
| dusk | (n) เวลาโพล้เพล้, เวลาค่ำ, แสงขมุกขมัว, ความมืดสลัว, ยามตะวันตกดิน |
| duskiness | (n) ความสลัว, ความขมุกขมัว, ความมืดมน, ความคล้ำ, ความมืด |
| dusky | (adj) สลัว, ขมุกขมัว, สีมอ, มอ, คล้ำ, มืด |
| lurid | (adj) ซีดเซียว, สลัวๆ, ขมุกขมัว, แดงฉาน |
| twilight | (n) แสงขมุกขมัว, สายัณห์, แสงอรุณ |