Appulsive | a. Striking against; impinging; |
Appulsively | adv. By appulsion. [ 1913 Webster ] |
Impulsive | a. [ Cf. F. impulsif. ] [ 1913 Webster ] Poor men! poor papers! We and they My heart, impulsive and wayward. Longfellow. [ 1913 Webster ] |
Impulsive | n. That which impels or gives an impulse; an impelling agent. Sir W. Wotton. [ 1913 Webster ] |
Impulsively | adv. In an impulsive manner. [ 1913 Webster ] |
Impulsiveness | n. The quality of being impulsive. [ 1913 Webster ] |
impulsive | (adj) หุนหันพลันแล่น, See also: ตัดสินใจเร็ว |
impulsive | (อิมพัล' ซิฟว) adj. ด้วยอารมณ์กระตุ้น, หุนหันพลันแล่น, ใจเร็ว., See also: impulsiveness n., Syn. inciting, rash, hasty |
impulsive | (adj) ถูกดัน, ถูกกระตุ้น, ถูกยุยง, หุนหันพลันแล่น |
Impulsive | ควบคุมไม่ได้, อารมณ์วู่วาม [การแพทย์] |
impulsive force | แรงดล, แรงที่กระทำต่อวัตถุในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่น แรงตอกตะปู แรงรถชนกัน ขนาดของแรงดลวัดได้จากอัตราการเปลี่ยนโมเมนตัมของวัตถุ [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
impulsiveness | (n) ลักษณะหุนหันพลันแล่น ขาดความยับยั้งชั่งใจในการทำอะไรต่าง ๆ |
ห่าม | (adj) half-baked, See also: impulsive, eccentric, Syn. มุทะลุ, บ้าบิ่น, ห้าวหาญ, Example: เขาเป็นคนห่ามน่าดู |
โดยไม่ตั้งใจ | [dōi mai tangjai] (adj) EN: impulsive FR: impulsif |
ใจร้อน | [jairøn] (adj) EN: being hot tempered ; hot heart ; impulsive ; impatient ; hasty ; impetuous ; hotheaded FR: impulsif ; excité ; fougueux ; impétueux ; impatient ; qui a le sang chaud |
คนมุทะลุ | [khon muthalu] (n, exp) EN: impulsive man FR: personne impulsive [ f ] |
มุทะลุ | [muthalu] (adj) EN: impulsive ; reckless ; rash ; impatient FR: téméraire ; audacieux ; impétueux ; impulsif |
impulsive | |
impulsively |
impulsive | |
impulsively | |
impulsiveness |
impulsive | (adj) proceeding from natural feeling or impulse without external stimulus, Syn. unprompted |
impulsive | (adj) without forethought |
impulsiveness | (n) the trait of acting suddenly on impulse without reflection |
Impulsive | a. [ Cf. F. impulsif. ] [ 1913 Webster ] Poor men! poor papers! We and they My heart, impulsive and wayward. Longfellow. [ 1913 Webster ] |
Impulsive | n. That which impels or gives an impulse; an impelling agent. Sir W. Wotton. [ 1913 Webster ] |
Impulsively | adv. In an impulsive manner. [ 1913 Webster ] |
Impulsiveness | n. The quality of being impulsive. [ 1913 Webster ] |
怦 | [怦] impulsive #91,154 [Add to Longdo] |
impulsiv { adj } | impulsiver | am impulsivsten | impulsive | more impulsive | most impulsive [Add to Longdo] |
ひょこっと | [hyokotto] (adv) suddenly; abruptly; impulsively [Add to Longdo] |
ふとした | [futoshita] (adj-pn) impulsive; unexpected; accidental; casual; inadvertent; on a whim [Add to Longdo] |
撃力 | [げきりょく, gekiryoku] (n) impulsive force [Add to Longdo] |
衝動的 | [しょうどうてき, shoudouteki] (adj-na) impulsive [Add to Longdo] |
衝動買い | [しょうどうがい, shoudougai] (n, vs) impulsive buying [Add to Longdo] |
短慮軽率 | [たんりょけいそつ, tanryokeisotsu] (n, adj-na) impulsive and imprudent; rash and unthinking [Add to Longdo] |
直情 | [ちょくじょう, chokujou] (n) frankness; impulsiveness [Add to Longdo] |
直情径行 | [ちょくじょうけいこう, chokujoukeikou] (adj-na, n) impulsive and straightforward; guileless [Add to Longdo] |