อุปนัย | (n) induction, Thai Definition: วิธีการให้เหตุผลโดยอาศัยข้อเท็จจริงหรือข้อมูลต่างๆ แล้วสรุปลงเป็นกฎ, Notes: (อังกฤษ) |
อุปนัย | (อุปะ-, อุบปะ-) น. วิธีการใช้เหตุผลที่ดำเนินจากส่วนย่อยไปหาส่วนรวม เช่น นาย ก. เกิดมาแล้วต้องตาย นาย ข. เกิดมาแล้วต้องตาย นาย ค. เกิดมาแล้วต้องตาย เพราะฉะนั้นมนุษย์ทุกคนเกิดมาแล้วต้องตาย, ตรงข้ามกับ นิรนัย. |
inductive | อุปนัย [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
induction | อุปนัย [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
mathematical induction | อุปนัยเชิงคณิตศาสตร์ [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
induction | (n) อุปนัย (ทางตรรกวิทยา), See also: การสรุปจากการสังเกตสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น |
inductive | (อินดัค'ทิฟว) adj. อุปนัย, เกี่ยวกับการเหนี่ยวนำกระแสไฟฟ้าหรือสนามแม่เหล็ก, ชักนำมีอิทธิพลต่อ, See also: inductively adv. inductiveness n., Syn. leading, influencing |