| บัง ๑ | ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. |
| กะบัง ๑ | น. เครื่องบังแดดบังลมเป็นต้น เช่น กะบังหมวก, เครื่องบังมือ เป็นแผ่นโลหะ อยู่ที่โคนอาวุธ เช่นกะบังหอก กะบังดาบ. |
| กำบัง ๑ | ก. บัง เช่น หาที่กำบังฝน, บังอย่างมิดชิด เช่น กำบังกายเข้าไป. |
| จำบัง ๑ | ก. รบ เช่น คชจำบังข้าศึก (ตะเลงพ่าย). |
| จำบัง ๑ | น. ศึก, สงคราม |
| จำบัง ๑ | นักรบ. |
| กลอนสวด | น. กลอนที่อ่านเป็นทำนองสวด แต่งเป็นกาพย์ยานี ๑๑ หรือ กาพย์ฉบัง ๑๖ และกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ข้อความที่แต่งมักเป็นเรื่องในศาสนา. |
| กะบัง ๑ | น. เครื่องบังแดดบังลมเป็นต้น เช่น กะบังหมวก, เครื่องบังมือ เป็นแผ่นโลหะ อยู่ที่โคนอาวุธ เช่นกะบังหอก กะบังดาบ. |
| กำบัง ๑ | ก. บัง เช่น หาที่กำบังฝน, บังอย่างมิดชิด เช่น กำบังกายเข้าไป. |
| จำบัง ๑ | ก. รบ เช่น คชจำบังข้าศึก (ตะเลงพ่าย). |
| จำบัง ๑ | น. ศึก, สงคราม |
| จำบัง ๑ | นักรบ. |
| บัง ๑ | ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. |
| กลอนสวด | น. กลอนที่อ่านเป็นทำนองสวด แต่งเป็นกาพย์ยานี ๑๑ หรือ กาพย์ฉบัง ๑๖ และกาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ข้อความที่แต่งมักเป็นเรื่องในศาสนา. |