| กรอ ๔ | ว. ยากจน, เข็ญใจ, ฝืดเคือง, ในคำว่า เบียดกรอ. |
| กร่อน | (กฺร่อน) ก. หมดไปสิ้นไปทีละน้อย, ร่อยหรอ, สึกหรอ. |
| จู่ | ตรงถึง, ไม่รั้งรอ. |
| เบียดกรอ | (-กฺรอ) ว. ฝืดเคือง, กระเบียดกระเสียร, เช่น ใช้จ่ายอย่างเบียดกรอ. |
| เปรอ | (เปฺรอ) ก. บำเรอ. |
| ร่อยหรอ | ก. ค่อยหมดไป, หมดไปสิ้นไปทีละน้อย, เช่น เงินทองร่อยหรอ. |
| รั้งรอ | ก. รอคอย, หยุดคอย, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น โดยไม่รั้งรอ. |
| รีรอ | ก. ชักช้า, ลังเลใจ, เช่น มัวรีรออยู่ทำไม กินโดยไม่รีรอ. |
| ลูกสวาท | น. ชายที่ประพฤติตนอย่างนางบำเรอ. |
| หรอ | (หฺรอ) ก. สึกเข้าไป, กร่อนเข้าไป, ในคำว่า สึกหรอ ร่อยหรอ. |