| กระแด็ก ๆ, กระแด๊ก ๆ | ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ เช่น ดิ้นกระแด็ก ๆ ชักกระแด็ก ๆ ติดกระแด๊ก ๆ, แด็ก ๆ หรือ แด๊ก ๆ ก็ว่า. |
| กระแด้ง | น. เรียกชายหรือหญิงที่เป็นหมันว่า พ่อกระแด้ง แม่กระแด้ง. |
| กระแด้ง | ว. คดไปมา. |
| กระแด้แร่ | ว. กระแดะ, ดัดจริต, เช่น อย่าทำดื้อกระแด้แร่เลยแม่เอ๋ย (มณีพิชัย). |
| กระแด่ว ๆ | ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายแต่หาทางไปไม่ได้ ในคำว่า ดิ้นกระแด่ว ๆ, แด่ว ๆ ก็ว่า. |
| กระแดะ | ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ. |
| กระแดะกระแด๋ | ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า. |
| ประแดง | น. คนเดินหมาย, คนนำข่าวสาร, ผู้สื่อข่าว, นักการ |
| ประแดง | พนักงานตามคน, ตำแหน่งข้าราชการในราชสำนัก, คู่กับ ปะขาว, บาแดง ก็ใช้. |
| ประแดะ | น. เครื่องมือของช่างทอง สำหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทำด้วยเขาสัตว์ |
| ประแดะ | เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง ว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก. |
| มีดประแดะ | น. มีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง, มีดคอม้า ก็เรียก. |
| ระแด | น. คนชาติข่าพวกหนึ่ง ในตระกูลชวา–มลายู อยู่ทางฝั่งซ้ายแม่นํ้าโขง. |
| กระเจี้ยง | น. ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Epigeneium amplum (Lindl.) Summerh. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกใหญ่ ทั้งกลีบนอกและกลีบในสีเหลืองประแดง, เอื้องศรีเที่ยง ก็เรียก. |
| ข่า ๑ | น. คนชาวเขาจำพวกหนึ่ง แบ่งออกเป็น ๒ พวก พวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลมอญ−เขมร เช่น ข่าอัตตะปือ ข่าตองเหลือง และอีกพวกหนึ่งพูดภาษาในตระกูลอินโดนีเซียน ได้แก่ ข่าระแด และ ข่าจะราย. |
| คอม้า | เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง ว่า มีดคอม้า, ประแดะ ก็เรียก. |
| เฉียงพร้าดำ | น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Justicia ventricosa Wall. ในวงศ์ Acanthaceae ต้นสูงได้ถึง ๓ เมตร ใบออกตรงข้ามกัน ปลายและโคนใบแหลม ดอกสีขาวประแดง ออกเป็นช่อแน่นที่ปลายกิ่ง ต้นและใบใช้ทำยาได้, บัวฮาดำ ก็เรียก. |
| แด็ก ๆ, แด๊ก ๆ | ว. อาการที่ดิ้นอยู่กับที่ เช่น ดิ้นแด็ก ๆ ชักแด็ก ๆ ติดแด๊ก ๆ, กระแด็ก ๆ หรือ กระแด๊ก ๆ ก็ว่า. |
| แด่ว ๆ | ว. อาการที่ดิ้นอย่างทุรนทุรายแต่หาทางไปไม่ได้ในคำว่า ดิ้นแด่ว ๆ, กระแด่ว ๆ ก็ว่า. |
| แดะแด๋ | ว. ดัดจริตดีดดิ้น, กระแดะกระแด๋ ก็ว่า. |
| บาแดง | พนักงานตามคน, ตำแหน่งข้าราชการในราชสำนัก, ประแดง ก็ใช้. |
| ปะขาว | ตำแหน่งข้าราชการชั้นขุนหมื่นพวกหนึ่ง, คู่กับ ประแดง. |
| มีดคอม้า | น. มีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลง, มีดประแดะ ก็เรียก. |
