[くちべた, kuchibeta] (adj-na, n) defective speech; slowness of speech; poor talker; tongue-tied person [Add to Longdo]
Result from Foreign Dictionaries (3 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Tongue-tie \Tongue"-tie`\, n. (Med.)
Impeded motion of the tongue because of the shortness of the
fraenum, or of the adhesion of its margins to the gums.
--Dunglison.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Tongue-tie \Tongue"-tie`\, v. t.
To deprive of speech or the power of speech, or of distinct
articulation.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
tongue-tie
v 1: deprive of speech; "When he met his idol, the young man was
tongue-tied"
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
