Result from Foreign Dictionaries (1 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Repugnance \Re*pug"nance\ (-nans), Repugnancy \Re*pug"nan*cy\
(-nan-s?), n. [F. r['e]pugnance, L. repugnantia.]
The state or condition of being repugnant; opposition;
contrariety; especially, a strong instinctive antagonism;
aversion; reluctance; unwillingness, as of mind, passions,
principles, qualities, and the like.
[1913 Webster]
That which causes us to lose most of our time is the
repugnance which we naturally have to labor. --Dryden.
[1913 Webster]
Let the foes quietly cut their throats,
Without repugnancy. --Shak.
[1913 Webster]
Syn: Aversion; reluctance; unwillingness; dislike; antipathy;
hatred; hostility; irreconcilableness; contrariety;
inconsistency. See {Dislike}.
[1913 Webster]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย