มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ | |
| | Preposition | n. [ L. praepositio, fr. praeponere to place before; prae before + ponere to put, place: cf. F. préposition. See Position, and cf. Provost. ] [ 1913 Webster ] 1. (Gram.) A word employed to connect a noun or a pronoun, in an adjectival or adverbial sense, with some other word; a particle used with a noun or pronoun (in English always in the objective case) to make a phrase limiting some other word; -- so called because usually placed before the word with which it is phrased; as, a bridge of iron; he comes from town; it is good for food; he escaped by running. [ 1913 Webster ] 2. A proposition; an exposition; a discourse. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] He made a long preposition and oration. Fabyan. [ 1913 Webster ] | | Prepositional | a. [ Cf. F. prépositionnel. ] Of or pertaining to a preposition; of the nature of a preposition. Early. -- Prep`o*si"tion*al*ly, adv. [1913 Webster] |
|
| | | | | คำบุพบท | (n) preposition, Example: ในการสังเคราะห์ภาษาไทยนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องสร้างคำบุพบทหรือคำคุณศัพท์ต่างๆ, Count Unit: คำ, Thai Definition: คำบุพบทคือคำซึ่งมีหน้าที่เชื่อมระหว่างคำนามกับคำนาม | | บุรพบท | (n) preposition, Syn. บุพบท, คำเชื่อม, Example: นักศึกษามักใช้บุรพบทไม่ค่อยถูกต้องตามหลักภาษาไทย, Thai Definition: คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้านาม สรรพนาม หรือกริยา | | บุพบท | (n) preposition, Syn. คำเชื่อม, บุรพบท, Example: คำว่า “ลวนลาม” จะตามด้วยคำนามที่เป็นกรรมได้โดยไม่ต้องมีบุพบทมานำหน้า, Thai Definition: คำชนิดหนึ่งในไวยากรณ์ ทำหน้าที่เชื่อมคำต่อคำ อยู่หน้าคำนาม สรรพนาม หรือกริยา |
| | บุพบท | [bupphabot] (n) EN: preposition FR: préposition [ f ] |
| | | | |
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Preposition \Prep`o*si"tion\, n. [L. praepositio, fr. praeponere
to place before; prae before + ponere to put, place: cf. F.
pr['e]position. See {Position}, and cf. {Provost}.]
[1913 Webster]
1. (Gram.) A word employed to connect a noun or a pronoun, in
an adjectival or adverbial sense, with some other word; a
particle used with a noun or pronoun (in English always in
the objective case) to make a phrase limiting some other
word; -- so called because usually placed before the word
with which it is phrased; as, a bridge of iron; he comes
from town; it is good for food; he escaped by running.
[1913 Webster]
2. A proposition; an exposition; a discourse. [Obs.]
[1913 Webster]
He made a long preposition and oration. --Fabyan.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
preposition
n 1: a function word that combines with a noun or pronoun or
noun phrase to form a prepositional phrase that can have an
adverbial or adjectival relation to some other word
2: (linguistics) the placing of one linguistic element before
another (as placing a modifier before the word it modifies in
a sentence or placing an affix before the base to which it is
attached)
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
