(อินเทอคะมิว'นิเคท) vi. เชื่อมสัมพันธ์กัน, ติดต่อกัน. vi. แลกเปลี่ยนข่าวสารกัน, แลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน., See also: intercommunicability, intercommunicable adj. intercommunication n. intercommunicative adj. intercommunicator n.
[かわしあう, kawashiau] (v5u) to intercommunicate; to exchange (messages, vows, etc.) [Add to Longdo]
Result from Foreign Dictionaries (3 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Intercommunicate \In`ter*com*mu"ni*cate\, v. i.
To communicate mutually; to hold mutual communication.
[1913 Webster]
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Intercommunicate \In`ter*com*mu"ni*cate\, v. t.
To communicate mutually; to interchange. --Holland.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
intercommunicate
v 1: be interconnected, afford passage; "These rooms
intercommunicate"
2: transmit thoughts or feelings; "He communicated his anxieties
to the psychiatrist" [syn: {communicate}, {intercommunicate}]
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
