Result from Foreign Dictionaries (2 entries found)
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Imprecation \Im`pre*ca"tion\, n. [L. imprecatio: cf. F.
impr['e]cation.]
The act of imprecating, or invoking evil upon any one; a
prayer that a curse or calamity may fall on any one; a curse.
[1913 Webster]
Men cowered like slaves before such horrid
imprecations. --Motley.
Syn: Malediction; curse; execration; anathema. See
{Malediction}.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
imprecation
n 1: the act of calling down a curse that invokes evil (and
usually serves as an insult); "he suffered the imprecations
of the mob" [syn: {imprecation}, {malediction}]
2: a slanderous accusation
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
