มีผลลัพธ์ที่ไม่แสดงผลอยู่ |
| | condemn | (คันเดมน์') { condemned, condemning, condemns } vt. ประณาม, ตำหนิ, ตัดสินว่ามีความผิด, See also: condemnable adj. ดูcondemn condemningly adv. ดูcondemn, Syn. blame, censure, Ant. praise, approve | | condemnation | (คอนเดมเน'เชิน) n. การประณาม, See also: condemnotory adj. ดูcondemnation, Syn. judgment, censure, blame |
| | condemn | (vt) กล่าวโทษ, ประณาม, ตำหนิ, ตราหน้า, ด่าว่า, ลงโทษ, ตัดสินความ | | condemnation | (n) การกล่าวโทษ, การประณาม, การตำหนิ, การลงโทษ, การตัดสินความ |
|
| | condemnation | ๑. การพิพากษาลงโทษทางอาญา (ป. วิ. อาญา)๒. การบังคับให้บุคคลกระทำหรืองดเว้นกระทำ การตามคำพิพากษา (ป. วิ. แพ่ง)๓. การประณาม, การพิพากษาของศาลทรัพย์เชลย (ก. ระหว่างประเทศ)๔. การเรียกเกณฑ์ทรัพย์, การเวนคืนทรัพย์, การสั่งห้ามใช้อาคาร (ที่ไม่ถูกต้องด้วยสุขลักษณ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] | | condemnation | ๑. การพิพากษา (ให้ลงโทษหรือให้ริบทรัพย์สิน)๒. การสั่งห้ามใช้ (อาคารหรือยานพาหนะที่มีสภาพไม่ปลอดภัย)๓. การประณาม (ในทางการระหว่างประเทศ)๔. การพิพากษาของศาลทรัพย์เชลย๕. การเวนคืนทรัพย์ [ ดู expropriation ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | condemnation, excess | การเวนคืนทรัพย์เกินจำเป็น [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] | | condemnation, excess | การเรียกเกณฑ์ทรัพย์เกินจำเป็น, การเวนคืนทรัพย์เกินจำเป็น [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
| | | | โพนทะนา | (v) defame, See also: condemn publicly, publicize, propagate, Syn. กระจายข่าว, แพร่ข่าว, ประจาน, ป่าวร้อง, Example: เขาถูกรัฐบาลโพนทะนาว่าเป็นศัตรูของชาติ, Thai Definition: พูดกล่าวโทษหรือติเตียนท่านต่อหน้าผู้อื่น | | ติฉินนินทา | (v) blame, See also: condemn, censure, defame, revile, slander, gossip, talk, speak ill of, Syn. นินทา, Example: ชาวบ้านพากันติฉินนินทาหล่อน ที่ชอบคบหากับผู้ชายหลายคน, Thai Definition: ว่ากล่าวผู้อื่นลับหลัง | | ติ | (v) condemn, See also: blame, censure, reproach, reprimand, rebuke, criticize, find fault with, protest, scold, e, Syn. ตำหนิ, ติเตียน, ว่ากล่าว, Ant. ชมเชย, ยกย่อง, Example: ผู้จัดการติพนักงานที่มาสายในวันนี้, Thai Definition: ชี้ข้อบกพร่อง, ยกโทษขึ้นพูด | | ประณาม | (v) condemn, See also: blame, denounce, damn, censure, reproach, reprobate, criticize, Syn. กล่าวร้าย, พูดให้ร้าย, ให้ร้าย, ตำหนิ, ติเตียน, ด่าว่า, Ant. ชมเชย, Example: ลูกคนใดละเลยไม่เอาใจใส่พ่อแม่จะได้รับการประณามหรือถูกตราหน้าว่าเป็นคนอกตัญญู, Thai Definition: กล่าวร้ายให้เขาเสียหาย | | การติ | (n) condemnation, See also: censure, reproach, comment, review, Syn. การตำหนิ, การต่อว่า, การวิพากย์วิจารณ์, Example: การติเพื่อก่อเป็นประโยชน์ต่อสังคม | | ด่าทอ | (v) revile, See also: condemn, rebuke, reprove, hurl, curse, Syn. ด่า, ด่าตอบกัน, ด่าว่า, ดุด่า, บริภาษ, Example: แม่เลี้ยงด่าทอลูกเลี้ยงอย่างเสียๆ หายๆ |
| | บริภาษ | [børiphāt] (v) EN: criticize ; condemn ; revile ; reprove ; censure FR: critiquer ; condamner | | ด่า | [dā] (v) EN: condemn ; rebuke ; criticize ; reprove ; scold ; attack ; revile FR: critiquer ; réprouver ; condamner | | ด่าทอ | [dāthø] (v) EN: revile ; condemn ; rebuke ; reprove ; hurl ; curse FR: gronder ; réprimander | | ขนาบ | [khanāp] (v) EN: castigate ; reprimand ; blame ; reprove ; condemn ; chastise ; chasten ; rebuke FR: réprimander ; blâmer ; gronder ; sermonner ; houspiller ; admonester (litt.) ; gourmander (litt.) ; semoncer (litt.) ; tancer (litt.) ; morigéner (litt.) | | ครหา | [kharahā] (n) EN: disapproval ; criticism ; censure ; condemnation FR: critique [ f ] ; désapprobation [ f ] | | ครหา | [kharahā] (v) EN: criticize ; blame ; condemn ; censure ; reproach ; disapprove FR: critiquer ; blâmer ; comdamner ; diffamer | | กล่าวหา | [klāohā] (v) EN: allege ; accuse ; charge ; blame ; condemn FR: accuser ; incriminer ; alléguer ; charger ; accabler | | กล่าวหา | [klāohā] (v) EN: allege ; charge ; blame ; condemn ; accuse | | โพนทะนา | [phōnthanā] (v) EN: condemn publicly FR: condamner publiquement | | ปรักปรำ | [prakpram] (v) EN: incriminate ; allege ; blame ; condemn ; give evidence against FR: condamner ; blâmer |
| | | | 刑徒 | [けいと, keito] (n) condemned person; prisoner [Add to Longdo] | | 死刑囚 | [しけいしゅう, shikeishuu] (n) criminals condemned to death; (P) [Add to Longdo] | | 自責 | [じせき, jiseki] (n, vs) self-condemnation; self-reproach; (P) [Add to Longdo] | | 処す | [しょす, shosu] (v5s) (1) (See 処する) to manage; to deal with; to cope with; (2) to sentence; to condemn; to punish [Add to Longdo] | | 処する | [しょする, shosuru] (vs-s) (1) to manage; to deal with; to cope with; (2) to sentence; to condemn; to punish [Add to Longdo] | | 責める | [せめる, semeru] (v1, vt) (1) to condemn; to blame; to criticize; to criticise; to reproach; to accuse; (2) to urge; to press; to pester; (3) to torture; to torment; to persecute; (4) to break in (a horse); (P) [Add to Longdo] | | 断獄 | [だんごく, dangoku] (n, vs) (1) (obsc) trying of a crime; conviction; (2) condemnation to death by beheading [Add to Longdo] | | 非と | [ひと, hito] (n, vs) condemning; denouncing [Add to Longdo] | | 論難攻撃 | [ろんなんこうげき, ronnankougeki] (n, vs) attacking by argument; denunciation; condemnation; heated controversy [Add to Longdo] |
|
|
From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:
Condemn \Con*demn"\, v. t. [imp. & p. p. {Condemned}; p. pr. &
vb. n. {Condemning} (? or ?).] [L. condemnare; con- + damnare
to condemn: cf. F. condamner. See {Damn}.]
1. To pronounce to be wrong; to disapprove of; to censure.
[1913 Webster]
Condemn the fault, and not the actor of it!
Why, every fault's condemned ere it be done. --Shak.
[1913 Webster]
Wilt thou condemn him that is most just? --Job
xxxiv. 17.
[1913 Webster]
2. To declare the guilt of; to make manifest the faults or
unworthiness of; to convict of guilt.
[1913 Webster]
The queen of the south shall rise up in the judgment
with this generation, and shall condemn it. --Matt.
xii. 42.
[1913 Webster]
3. To pronounce a judicial sentence against; to sentence to
punishment, suffering, or loss; to doom; -- with to before
the penalty.
[1913 Webster]
Driven out from bliss, condemned
In this abhorred deep to utter woe. --Milton.
[1913 Webster]
To each his sufferings; all are men,
Condemned alike to groan. --Gray.
[1913 Webster]
And they shall condemn him to death. --Matt. xx.
18.
[1913 Webster]
The thief condemned, in law already dead. --Pope.
[1913 Webster]
No flocks that range the valley free,
To slaughter I condemn. --Goldsmith.
[1913 Webster]
4. To amerce or fine; -- with in before the penalty.
[1913 Webster]
The king of Egypt . . . condemned the land in a
hundred talents of silver. --2 Cron.
xxxvi. 3.
[1913 Webster]
5. To adjudge or pronounce to be unfit for use or service; to
adjudge or pronounce to be forfeited; as, the ship and her
cargo were condemned.
[1913 Webster]
6. (Law) To doom to be taken for public use, under the right
of eminent domain.
Syn: To blame; censure; reprove; reproach; upbraid;
reprobate; convict; doom; sentence; adjudge.
[1913 Webster]
From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:
condemn
v 1: express strong disapproval of; "We condemn the racism in
South Africa"; "These ideas were reprobated" [syn:
{condemn}, {reprobate}, {decry}, {objurgate}, {excoriate}]
2: declare or judge unfit for use or habitation; "The building
was condemned by the inspector"
3: compel or force into a particular state or activity; "His
devotion to his sick wife condemned him to a lonely
existence"
4: demonstrate the guilt of (someone); "Her strange behavior
condemned her"
5: pronounce a sentence on (somebody) in a court of law; "He was
condemned to ten years in prison" [syn: {sentence},
{condemn}, {doom}]
6: appropriate (property) for public use; "the county condemned
the land to build a highway"
|
เพิ่มคำศัพท์
ทราบความหมายของคำศัพท์นี้? กด [เพิ่มคำศัพท์] เพื่อใส่คำนี้พร้อมความหมาย เพื่อเป็นวิทยาทานแก่ผู้ใช้ท่านอื่น ๆ
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
